Thuner 
Op onderstaande foto (in het midden) zien we de Engelse oud koningin Elizabeth (in 1933) de Hitler groet doen. Ja, deze foto is echt, gelekt door het Engelse blad The Sun en later ook bevestigd als authentiek door de BBC.
De man op de foto is toenmalig Koning Edward. Op de foto leert hij de jonge dames hoe ze de fuhrer moesten begroeten. Later, in oktober 1937 deed Edward een bezoekje aan Nazi Duitsland. Hij bood zichzelf aan als “gezicht” voor een wereldwijde vredesbeweging. Die beweging zou volledig aan de voorwaarden van Nazi Duitsland voldoen. Tijdens dit bezoekje had men een diner met Rudolf Hess. Op de volgende foto zien we Koning Edward en zijn vrouw Wallis Simpson met Adolf Hitler, 2 jaar voordat de oorlog uitbrak.
Toen de lidmaatschapskaart van de Studentenschaft van de Nederlandse Prins Bernhard werd ontdekt, kon hij het niet langer ontkennen. Hij was lid van de NSDAP, de SA en van de corpsvereniging Borussia, die ook onder nazi invloed stond. Bernard zou later bij de Duitse farmaceut IG Farben aan de slag, het bedrijf dat Zyklon B produceerde, een gifgas waarmee Joodse mensen in kampen werden vergast.
Nadat Prins Bernhard naar Engeland was “gevlucht”, zou hij tijdens de oorlog (op 24 april, 1942) de beroemde “stadhouderbrief” aan Adolf Hitler hebben geschreven. In deze brief zou hij hebben aangeboden om Nederland te leiden onder Hitler, als stadhouder. Ondanks dat deze brief zelf nooit gevonden is, zijn er wel een aantal leads. Gerard Aalders, een historicus bij het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie, heeft in een boek over de dubbelspionne Leonie Brand-Pütz geprobeerd om het bestaan van de brief te bewijzen. In dit boek verwoordt hij de geruchten dat oorlogsmisdadiger Pieter Menten lange tijd vervolging heeft kunnen ontlopen omdat hij de stadhoudersbrief in handen had.
De bekende journalist Ton Biesemaat bracht in 2007 het boek “Bernhard Gate” uit. In dat boek onthult hij dat Jan Heitink, een Nederlandse agent van de Franse inlichtingendienst de stadhoudersbrief onder ogen heeft gehad toen hij in 1981 een bezoek bracht aan het hoofdkwartier van de dienst.
Jeanette Kamphorst, een oud verzetsstrijdster, bij het verzet bekend onder de naam “de Zwarte Panter”, beweerde een origineel van die brief te hebben, maar ze weigerde hem te laten zien. Volgens haar hadden twee vrienden in Holland een kopie. Zij woonde toen op Mallorca.
Tijdens een koninklijk bezoek in 2016 aan Neurenberg en Erlangen droeg Maxima een grijze mantel bedekt met swastika’s (het nazi symbool) in spiegelbeeld en ijzeren kruizen. Neurenberg was uitgerekend de stad waar de nazi’s oorlogsmisdaden hebben gepleegd en waar de NSDAP nationaalsocialistische partijdagen belegde.
Op 29 mei in 1954 vond de eerste Bilderberg meeting plaats. Vernoemd naar de Nederlandse Bilderberg hotels, en geleid door Prins Bernhard, met als financier David Rockefeller. De Rockefeller foundation en Adolf Hitler kwamen in de jaren 30 samen om te werken aan een “eugenics strategie”.
(Paul Crook, “American Eugenics and the Nazis: Recent Historiography,” The European Legacy 7, no. 3 (2002), Francis Galton, “Eugenics: Its Definition, Scope, and Aims,” The American Journal of Sociology X, no. 1 (July 1904)).
Sidenote: Sinds een aantal jaren organiseert de Nyenrode Business Universiteit ook de “Young Bilderberg Conferentie”. Jonge zakelijk leiders (zo’n 85) komen jaarlijks bijeen in het Koetshuis van de Nyenrode Business Universiteit.
John D. Rockefeller was de oprichter van Standard Oil, in 1870. Dat is het grootste oliebedrijf in de geschiedenis. Dat kennen we nu als de bedrijven Exxon, Mobil etc. In die tijd werd op twee plaatsen aardolie geproduceerd, in Texas en in Bakoe, in de Kaukasus. De Russische olievelden waren eigendom van de families Nobel en Rothschild, die verloren vervolgens hun vermogen met de Oktober revolutie.
“In de zomer van 1918 vluchtte Nobel voor de Sovjets en smeekte de Duitse keizer Wilhelm om hem te helpen zijn bezittingen te terug te veroveren”, zegt historicus Dietrich Eichholtz. Maar denken aan “veroveren” was natuurlijk niet mogelijk met een ongewapende Duitse Republiek. Het belang van de familie Rockefeller was dus gelijk aan het belang van Deutsche Bank. En na de Eerste Wereldoorlog werden hun aandelen van de “Turkish Petroleum Company” dan ook overgedragen als “vijandelijk bezit” aan Frankrijk.
De Deutsche Bank probeerde jarenlang te procederen tegen deze onteigening, maar uiteindelijk realiseerden ze zich dat er geen kans zou zijn op juridisch front. Er zijn inmiddels sterke aanwijzingen dat in 1927 Deutsche Bank en Standard Oil een pact sloten om Hitler aan de macht te brengen om de olie van Bakoe te veroveren. Standard Oil beloofde de brandstof te leveren.
In 1927 richten Standard Oil en IG Farben het bedrijf “Standard IG Farben” op. President was de oliehandelaar William Farish uit Texas. Standard Oil gaf aan IG Farben de patenten over de koolhydrogeneringsprocessen en de Duitsers gaven ze de patenten hoe synthetisch rubber te vervaardigen.
In hetzelfde jaar, 1927, werd de jonge Adolf Eichmann, goede vriend van Ernest Kaltenbrunner (chef van Hitlers Gestapo), aangenomen door de Vacuum Oliemaatschappij in Oostenrijk.
Terwijl de Europese mogendheden de groei van de Duitse industrie na de Eerste Wereldoorlog wilden vermijden, hebben de Verenigde Staten in die tijd enorme bedragen in Duitsland geïnvesteerd. Zij verkochten Duitse obligaties op de Amerikaanse financiële markt. Een van de belangrijkste was de “Union Banking Corporation” van George H. Walker. Hij maakte zijn schoonzoon, Prescott Bush, grootvader van de Amerikaanse president George W. Bush, directeur van het bedrijf.
Hij deed goede zaken met de Duitsers, voor en na 1933. In het bestuur van zijn “Walkers American Shipping and Commerce Company” met zijn Hamburg-America Line zat Emil Helfferich, lid van “Freundeskreis Reichsführer-SS” en tot het einde van de Tweede Wereldoorlog President van Deutsch-Amerikanische Petroleum Gesellschaft (dat heet nu ESSO) en Vacuum Oliemaatschappij lokatie Hamburg.
William Farish, CEO van de Standard Oil – IG Farben samenwerking stelde dat het contract met IG Farben begon in 1929 en eindigde in 1947. En in dat jaar werden 23 leidinggevenden van IG Farben tijdens de Processen van Neurenberg voor het gerecht gebracht. Dit was het zesde proces in de Processen van Neurenberg door een Amerikaans militair gerechtshof in het bezette Duitsland. Twaalf personen werden op 30 juli 1948 tot gevangenisstraffen veroordeeld; de aanklachten waren plundering en slavernij.
Een van de vaste leden van de Bilderberg groep is natuurlijk de zoon van Eugen Schwab, Klaus Schwab. Eugen Schwab leidde gedurende de nazi jaren in Duitsland het Ravenburgse filiaal van de Zwitserse machinebouwer Escher Wyss AG. Hij had tenminste 200 dwangarbeiders in dienst (maar sommige bronnen brengen dit aantal omhoog naar tot 3500).
Escher Wyss kreeg niet alleen een onderscheiding van Hitler als “Nationaal Socialistisch Model Bedrijf” (https://archive.org/details/0123DAFDeutscheMusterbetriebeHistorischesArchiv/page/n1/mode/2up?q=escher), zij produceerden ook delen van de Duitse gevechtsvliegtuigen. Hun hydro-turbine technologie werd later onderdeel van het Duitse atoombom programma via Norsk zwaar water fabrieken in Noorwegen.
Ravensburg, waar de fabriek van Eugen Schab was gevestigd, is tijdens de oorlog gespaard gebleven van geallieerde bombardementen.
Voordat Klaus Schwab erbij betrokken raakte, had Escher Wyss (althans na de Tweede Wereldoorlog) zich vooral geconcentreerd op het helpen ontwerpen en bouwen van onderdelen voor civiel gebruik van nucleaire technologie, bijvoorbeeld de opwekking van kernenergie. Maar met de komst van de Klaus kwam ook de deelname van het bedrijf aan de illegale verspreiding van kernwapentechnologie. In 1969 werd Escher Wyss overgenomen door Sulzer AG, waardoor de historische naam Escher Wyss verdween.
Uiteindelijk werd onthuld, vooral dankzij een onderzoek en rapport uitgevoerd door de Zwitserse autoriteiten en een man genaamd Peter Hug, dat Sulzer Escher Wyss in de jaren zestig in het geheim belangrijke onderdelen voor kernwapens begon te kopen en te bouwen.
Het bedrijf, terwijl Klaus Schwab actief in het bestuur zat, begon ook een cruciale sleutelrol te spelen in de ontwikkeling van het illegale kernwapenprogramma van Zuid-Afrika, tijdens de donkerste jaren van het apartheidsregime. Klaus Schwab was een leidende figuur bij het stichten van een bedrijfscultuur die Pretoria hielp om zes kernwapens te bouwen en om gedeeltelijk een zevende in elkaar te zetten.
Dus terwijl Klaus Schwab een leidende functie bekleedde bij Sulzer Escher Wyss, probeerde het bedrijf met de nucleaire ambities van het Zuid-Afrikaanse apartheid regime, toen de meest nazi aangrenzende regering ter wereld, te helpen. Vervolgens heeft Schwab, via het World Economic Forum, bijgedragen aan het herstel van het beleid van door eugenics beinvloede bevolkingsbeperking. Tijdens de jaren na de Tweede Wereldoorlog, een tijd waarin de onthullingen van nazi gruweldaden deze pseudo wetenschap snel in grote diskrediet hadden gebracht.
Eerder in het artikel had ik het over de Rockefeller foundation, en de nauwe banden met het Nazi regime en de “eugenics beweging”. Deze foundation is nu zeer actief betrokken bij het World Economic Forum (https://www.weforum.org/organizations/the-rockefeller-foundation). Over vrijwel ieder onderwerp (van voedsel tot QR codes) schrijven ze artikelen en guidelines op de website.
In 2010 publiceerde de Rockefeller Foundation “Scenario’s voor de toekomst van technologie en internationale ontwikkeling” waarin vanaf pagina 18 in het Lockstep document (https://www.nommeraadio.ee/…/Rockefeller%20Foundation.pdf) een fictieve pandemie beschreven wordt, die moet resulteren in de invoering van een wereldwijd totalitair controlesysteem, dat vervolgens zal intensiveren na de pandemie.
About Author
