
NASA steekt 35 miljoen dollar in zonnecellen gemaakt van maanzand. Op het plaatje boven het artikel zie je hoe zo’n zonnecel er uit ziet. Ook willen ze in november 2024 een bemande missie naar de maan uitvoeren en NASA zegt daarvoor op schema te liggen. Voor 2030 wil NASA over een permanente maanbasis beschikken. Een belangrijke voorwaarde om dat doel te bereiken is dat bepaalde apparatuur en benodigdheden op de maan geproduceerd kunnen worden. Living off the land, noemt Blue Origin van Jeff Bezos dat. Het ruimtevaartbedrijf ontwikkelde een technologie om daarmee aan de slag te gaan: Blue Alchemist.
Het gaat volgens de uitvinders om gesmolten regoliet elektrolyse en het werkt als volgt. Regoliet bestaat uit allerlei verschillende bestanddelen: zuurstof, silicium, ijzer, aluminium en nog een aantal elementen. Het elektrolyse proces is in staat om ijzer, silicium en aluminium op hoge temperaturen van het maanzand te scheiden, zodat deze grondstoffen vervolgens gebruikt kunnen worden voor de productie van zonnecellen. Volgens Blue Origin zuivert het proces silicium tot meer dan 99,999 procent. Dat is belangrijk, want hoe zuiverder de silicium, hoe efficiënter de zonnecel. De technologie is daarnaast in staat om glas te produceren uit regoliet, en dat kan de zonnecellen ten minste tien jaar lang beschermen tegen de barre omstandigheden op het maanoppervlak.
Een restproduct van het Blue Alchemist proces is zuurstof. Geen overbodige luxe op de maan. Toekomstige maanbewoners kunnen het ademen en het kan ook ingezet worden voor de voortstuwing van raketten. Blue Origin test de technologie al sinds 2021 met namaak regoliet en beweert dat het werkt. Het wil in 2026 een eerste proefopstelling klaar hebben, die in een gesimuleerde maanomgeving getest kan worden. NASA verwacht schijnbaar veel van Blue Alchemist, want het investeerde zoals eerder genoemd onlangs 35 miljoen dollar in verdere opschaling.
Volgens NASA wordt een technologie als Blue Alchemist beschouwd als een omslagpunt als de investering van het bureau de innovatie kan helpen uitgroeien tot een levensvatbare commerciële oplossing. De nieuwe investering zal tegen 2026 resulteren in een demonstratie van autonome werking in een gesimuleerde maanomgeving.
“Het benutten van de enorme middelen in de ruimte om de aarde ten goede te komen, maakt deel uit van onze missie, en we zijn geïnspireerd en nederig om deze investering van NASA te ontvangen om onze innovatie te bevorderen”, zei Pat Remias, vice-president Capabilities Directorate of Space Systems Development, in een verklaring. “Eerst brengen we mensen terug naar de maan, dan beginnen we van het land te leven.”
Of het allemaal klopt is natuurlijk nog maar de vraag. In 1969 bezochten drie Apollo 11 astronauten Nederland. En de Amerikaanse ambassadeur gaf de Nederlandse premier een maansteen. Toen vervolgens een expert de steen in het museum zag, dacht hij niet dat het echt was. Geologen hebben de maansteen later geïdentificeerd als versteend hout. Rijksmuseum woordvoerster Xandra van Gelder, die toezicht hield op het onderzoek waaruit bleek dat het stuk nep was, zei toendertijd dat het museum het toch als curiositeit zou houden.”Het is een goed verhaal, met enkele vragen die nog onbeantwoord zijn”, zei ze. “We kunnen erom lachen.”
About Author